کاهش آبدهی چاه‌های آب

رعایت نکردن اصول و قوانین خاص در زمان حفاری چاه ها و همچنین زمان استفاده از آن ها

( به عنوان مثال استفاده بیش از ظرفیت مجاز چاه‌ها)

و همچنین حفر کردن متعدد چاه‌های آب به ویژه در سال‌های اخیر،

باعث پایین رفتن سطح آب و نیز حرکت آب‌های شور به سوی چاه‌های شیرین موجود،

رسوب مواد محلول شده آب در بخش فیلتر شنی (گراول پک) و شبکه‌های لوله جدار چاه

و نیز بالا رفتن افت فشار شبکه چاه ها که در نتیجه موجب شده است،

تا بعضی از املاح محلول در آب در شیارها و سطح لوله جدار و هم چنین برروی سطح لوله های جدار چاهی چاه ها رسوب نماید.

این موضوع باعث بسته شدن مجاری ورود آب و نیز گرفتگی لوله جدار چاه می شود که با کاهش آبدهی آن روبرو می‌شود.

این کاهش آبدهی به جز افت سطح سفره آب زیرزمینی (به دلیل برداشت‌های بی‌رویه و تمدید خشکسالی و کاهش نزولات جوی) است.

تمامی این مباحث باعث شده است تا بسیاری از چاه‌ ها دچار افت قابل بسیار بالای آبدهی شوند که خسارات زیادی را ایجاد خواهد کرد که تعدادی از آن ها عبارت اند از:

پایین آمدن میزان تولید محصولات کشاورزی،

کاهش منابع تأمین آب شرب،

افزایش قدرت موتور پمپ‌ها و در نتیجه افزایش مصرف انرژی و مشکلات دیگر

همان طور که گفته شد جدا از مسائل مربوط به افت سطح منابع آب های زیرزمینی و کاهش این منابع،

گرفتگی مشبک لوله جدار نیز باعث کاهش آبدهی چاه‌های عمیق و نیمه‌عمیق می‌شود.

از اساسی ترین عواملی که باعث ایجاد گرفتگی در لوله جدار چاهمی توان به موارد زیر اشاره کرد:

خوردگی الکترو شیمیایی
خوردگی ناشی از میکرو ارگانیسم
پوسته‌های اُخرایی اکسید ‌های آهن و منگنز
رسوب‌گذاری کربنات کلسیم
نفوذ ریشه‌های عمیق برخی درختان مانند نخیلات به داخل شبکه جدار چاه
جرم گرفتگی های به وجود آمده اسکرین‌ها و فضاهای خالی بین دانه‌های تشکیل‌دهنده آبخوان توسط مواد دانه‌ریز مانند ماسه، سیلت و یا گل حفاری باقی مانده در چاه