بررسی مسیرهای انتقال نفت و گاز حوزه دریای خزر
برای انتقال نفت و گاز حوزه دریای خزر بطور کلی مسیرهای زیر مورد استفاده قرار می گیرد. مسیرهای شمالی، غربی، شرقی، مسیرهایی هستند که از این طریق این مناقع نفت و گاز به سمت بازارهای جهانی هدایت می شوند.
- مسیر شمالی: خط لوله قزاقستان که به خط لوله روسیه مشهور است در سال ۱۹۷۰ تاسیس گردیده است و تا کنون فعال بوده است. طول این خط لوله هزار و دویست و هشتاد کیلومتر است که سالانه ظرفیت انتفال سی میلیون تن نفت را دارا می باشد.
البته از آنجایی که بیش از چهل سال از ساخت این خطوط لوله می گذرد و با توجه به اینکه این خطوط لوله دچار فرسودگی گردیده است مسئولین پروژه ساخت خط لوله ی جدیدی را در ستور کار خود قرار داده اند.
- مسیر شرقی خط لوله قزاقستان- چین
بر طبق توافقی که بین دولت قزاقستان و مسئولین کشور چین انجام گرفته است مقرر گردیده که خط لوله ای به طول سه هزار کیلومتر با زمان بهره برداری ۶۰ ماه و با هزینه پنچ میلیارد و نهصد میلیون دلار نفت قزاقستان به چین انتقال داده شود اما هم اکنون با بررسی تمامی شرایط محیطی، اقتصادی و سیاسی تنها مسیری که نفت قزاقستان را به چین انتقال می دهد خط لوله ای معروف به آتاسو آلانتاکو است که بیش از هزار کیلومتر می باشد و سپتامبر ۲۰۰۴ آغاز به کار کرده است این خط لوله حوزه نفتی آتاسر را در قزاقستان به منطقه آلاشانکو در شهر شین جیانگ در غرب چین متصل می کند.
- مسیر عربی باکو- تفلیس – جیهان
اولین بخش خط لوله هزار و هفتصد و شصت کیلومتری انتفال نفت باکو – تفلیس – جیهان در خرداد سال ۱۳۸۴ افتتاح گردید که از کل این مسیر مسافت هزار و هفتاد و شش کیلومتر آن در خاک ترکیه، چهارصد و چهل و سه کیلومتر آن در خاک آذربایجان و دویست و هشتاد و شش کیلومتر آن در خاک گرجستان قرار دارد.
- مسیر جنوبی ایران- خلیج فارس
ایران رابط میان دریای خزر و خلیج فارس است و با توجه به موقعیت جغرافیایی بسیار استثنایی ایران، کوتاه ترین و به صرفه ترین مسیر برای انتفال نفت و گاز به ژاپن و خاور دور ایران است.
