پوشش های ضد حریق سازه های فولادی
پوشش های ضد حریق سازه های فولادی

پوشش های ضد حریق سازه های فولادی

پوشش های ضد حریق ( SFRM )

اکثر پوشش های ضد حریق ( SFRM ) چه از نوع مصالح سیمانی و چه از نوع فیبر های معدنی برای ایزوله کردن و پوشش دادن سازه های فلزی نسبت به حریق مورد استفاده قرار می گیرند. مصالح ضد حریق فیبر معدنی به صورت مخلوطی خشک بر روی سطوح اسپری می شوند. به این صورت که هنگام اسپری کردن مخلوط خشک، مقدار مورد نیاز آب به روی فولاد افزوده می شود. باید توجه داشت این پوشش وزن بسیار سبکی دارد، غیر قابل احتراق است و رسانای بسیار ضعیفی برای گرما می باشد.

پوشش های ضد حریق ( SFRM ) سیمانی به سه دسته عمده، با دانسیته کم، متوسط و زیاد تقسیم بندی می شود که مصالح با دانسیته کم عموما از نوع چسب گچی هستند که بیشتر از مصالح با دانسیته متوسط و زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. باید توجه داشت استفاده از پوشش های ضد حریق( SFRM) فیبری معمولا بسیار مقرون به صرفه تر از پوشش های ضد حریق( SFRM ) سیمانی است. پوشش های ضد حریق ( SFRM ) فیبر معدنی و سیمانی با چگالی کم معمولا برای مناطق مرطوب مناسب نیستند، زیرا در مناطق مرطوب این پوشش دهنده ها از روی سطح جدا می شوند.

تامین مقاومت لازم ضد حریق سازه های فولادی:

برای تامین مقاوت لازم باید هنگام طراحی و اجرای ساختمان به موارد زیر توجه کرد:

باید از مصالح نازک کاری مناسب با خطر کم استفاده کرد که هنگام آتش سوزی موجب گسترش آتش نشود. تامین مقاومت پوششی ضد حریق در سازه های فولادی به ارتفاع بنا، کاربری آن و نوع فضه بستگی دارد.

به عنوان نموننه مصالح نازک کاری راه های خروجی و اضطراری باید کاملا ایمن انجام شود. باید به این نکته توجه داشت که به هیچ وجه نباید از مصالح خطرناک مانند فوم های پلاستیکی بدون پوشش در سازه های فلزی استفاده کرد.